Tasso Torquato (1544-1595) – poeta, jeden z najwybitniejszych twórców literatury włoskiej XVI w. Był synem dworzanina, w młodości przebywał na dworach w Pesaro i Urbino, gdzie kształcił się z książęcymi synami. Niezwykle błyskotliwy i zdolny, studiował prawo w Bolonii i Padwie. Od 1565 r. przebywał w Ferrarze w służbie kardynała Luigiego d’Este, później księcia Alfonsa II. W 1575 zaczął zdradzać objawy choroby umysłowej, która nękała go do końca życia. Najpierw trafił do szpitala-więzienia, gdzie trzymano go od 1579 do 1586 r. Ostatnie lata życia spędził w Neapolu i Rzymie.

Początkowo pisał canzony, madrygały i sonety o tematyce miłosnej, moralnej i religijnej. Pierwszym większym utworem był poemat Rinaldo w 12 pieśniach, pisany oktawą (1562). Wielkim sukcesem był dramat pasterski w 5 aktach Aminta (wystawiony w 1573; wydany w 1580; przekład polski, we wcześniejszym tłumaczeniu J.A. Morsztyna, 1840), opisujący dzieje miłości tytułowego bohatera do nieczułej nimfy. Uznany został przez krytykę za doskonały w swoim gatunku i stał się wzorem dla innych poetów. Spuścizna po Tasso obejmuje również m.in. tragedię Tortismondo (1587), poematy religijne, dialogi filozoficzne, moralne i literackie oraz traktaty o sztuce poetyckiej Discorsi sul poema eroico (1594).

Najwybitniejszym dziełem Tasso jest poemat epicki Gerusalemme liberata w 20 pieśniach pisany oktawą (1581). Tematem utworu są walki wojsk chrześcijańskich pod wodzą Godfryda de Bouillon w ostatnich latach I wyprawy krzyżowej, zakończonej zdobyciem Jerozolimy. Posługując się starymi kronikami poeta dość swobodnie wykorzystał rzeczywiste zdarzenia, przemieszał je z wątkami fikcyjnymi, zwłaszcza romansowymi oraz wprowadził działanie sił nadprzyrodzonych. W poemacie panuje atmosfera niepokoju i smutku, bezsiły i zagubienia.

Pod koniec życia schorowany poeta, nękany manią prześladowczą i obawą przed posądzeniem o herezję, przystąpił do powtórnej redakcji utworu, która ukazał się pod tytułem Gerusalemme conquistata (1593). Jednak wersja ta jest znacznie słabsza.

Polski przekład P. Kochanowskiego Gerusalemme liberata (Gofred abo Jeruzalem wyzwolona, 1618) wywarł ogromny wpływ na epikę polską XVII w., jak i na rozwój literatury przekładowej. Przez wiele lat zastępował polskiemu rycerstwu własną epopeję bohaterską.