Książka jest zbiorem rozmów z najwybitniejszymi polskimi pisarzami, zarówno z “klasykami” literatury (Miłoszem, Różewiczem, Lemem, Brandysem), znakomitymi pisarzami pokolenia starszego (Kapuściński, Grynberg), także tymi ostatnio nieco zapomnianymi (Terlecki), jak też najciekawszymi autorami ostatnich lat (Stasiukiem, Kruszyńskim, Gretkowską, Tokarczuk), pisarzami jeszcze mało znanymi przedstawicielami różnych konwencji literackich. Bereś potrafi sprawić, że każdy z nich staje się otwarty i dostępny, nie ujmując im przy tym wielkości, wyjątkowości czy nawet wyniosłości.
Ta szczerość i spontaniczność sprawia, że czytelnik uzyskuje wiedzę, której nie zdobyłby w inny sposób. Tak bogatego i sugestywnego portretu twórcy nie da hasło słownikowe, najobszerniejszy biogram, ani nawet autobiografia. Czytając rozmowy przeprowadzone przez Beresia – napisał w recenzji Przemysław Czapliński – odnosimy przyjemne wrażenie, że tak wyglądałyby wywiady, które sami byśmy przeprowadzili, gdyby tylko nadarzyła się nam taka okazja. Rozmowy prowadzone przez Beresia charakteryzuje literacka swada, dziennikarska dociekliwość i pasja polemiczna. Jego książka jest porywającą, utrwaloną w żywym języku, syntezą tego, co w naszej literaturze klasyczne, i tego, co w niej nowe i twórcze.
Stanisław Bereś (ur. 1950), historyk literatury, krytyk, eseista, poeta, tłumacz, profesor polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim, w latach 1987 – 1993 wykładał na Uniwersytecie Charles’a de Gaulle’a w Lille (Francja), redaktor “Telewizyjnych Wiadomości Literackich”, juror Nagrody Literackiej NIKE. Opublikował m.in.: Ostatnia wileńska plejada (1991), Uwięziony w śmierci (1992), Rozmowy ze Stanisławem Lemem (1987, przekład niemiecki 1986), Pół wieku czyśćca. Rozmowy z Tadeuszem Konwickim (1987, przekład francuski 1993), Poetes de l`Apocalypse (1991), Rozdarta kurtyna. Rozważania nie tylko o teatrze (1993, wraz z Kazimierzem Braunem), a także dwa tomy poezji, przekłady oraz liczne antologie i prace edytorskie.
Wydawca: W.A.B.
materiały wydawcy
