Ta płyta wymyka się wszelkim próbom zaszufladkowania (przynajmniej dla mnie). Mamy tu właściewie wszystko, jest to prawdziwa wizytówka możliwości Michała Urbaniaka. Szerokie spektrum zainteresowań tego artysty jest bardzo widoczne: cześć płyty to muzyka filmowa lub, jak kto woli, ilustracyjna. Urbaniak jest zresztą doskonałym kompozytorem takiej muzyki – vide Dług Krzysztofa Krauzego.

Materiał na płycie jest zapisem gry na żywo, podczas koncertów, co przynosi brzmieniu krążka dodatkowy urok. Mamy tu okazję usłyszeć elementy wielu gatunków muzyki – Urbaniak połączył charakter i brzmienie polskiej muzyki ludowej (oberek) ze współczesnym drivem jazzowym (2 utwór na płycie). Jest to naprawdę sztuka, a sądząc po oklaskach (koncert live) nie jest to tylko moja opinia. Nie bez znaczenia jest również obecność doskonałych muzyków: Pospieszalski, Dąbrówka, Możdżer.

Michałowi Urbaniakowi udało sie doskonale połączyć (tak wydawało by się odległe gatunki muzyczne) jazz, folk i rap. Choć płyta miejscami brzmi jak typowa składanka, to jednak widać jednolity charakter tej produkcji.

Michał Urbaniak – skrzypce, saksofon

Mika Urbaniak – rap

Urszula Dudziak – wokal

Solid – rap

Golec uOrkiestra

Motian Trio

Leszek Możdżer – fortepian

Mija Michał Sęk – instrumenty klawiszowe

Marcin Pospieszalski – gitara basowa, kontrabas

Michał Dąbrówka – perkusja

Częstochowska Orkiestra Symfoniczna pod dyrekcją Jerzego Koska

KOCH International, 2000

Mariusz Gregorowicz