Zofia Kossak-Szczucka – pisarka, autorka najwybitniejszych polskich powieści historycznych.

Zofia Kossak urodziła się w 1890 roku w znanej artystycznej rodzinie – jej dziadkiem był malarz, Juliusz Kossak. Studiowała w szkołach sztuk pięknych w Warszawie i w Genewie. Była dwukrotnie mężatką – jej nazwiska po mężach to Szczucka i Szatkowska.

Jej debiutem powieściowym była Pożoga. Wspomnienia z Wołynia 1917-1919 – był to rodzaj pamiętnika. Wydanie tych wspomnień przyniosło jej od razu sławę. Książka była tłumaczona na wiele języków, w tym – japoński i wielokrotnie wznawiana.

W 1936 roku pisarka została uhonorowana Złotym Wawrzynem – nagrodą Polskiej Akademii Literatury.

Była związana głównie z wydawnictwami katolickimi.

Podczas okupacji działała w podziemiu. Została aresztowana przez Niemców, skazana na śmierć i wywieziona do Oświęcimia. Udało jej się przeżyć.

Po wojnie, przez kilkanaście lat mieszkała w Anglii. W roku 1957 wróciła do kraju. Zmarła w 1968.

Wybrana bibliografia:
Beatum slelus, Złota wolność, Szaleńcy Boży, Legnickie pole, Bóg tak chce!, Fides graeca, Wieża trzech sióstr, Z otchłani. Wspomnienia z lagru, Dziedzictwo (o rodzie Kossaków). Jej Bez oręża zostało odznaczone hiszpańskim Krzyżem Zasługi I Klasy Zakonu Rycerskiego św. Łazarza.

GIB