Prozaik i publicysta, autor literatury niebeletrystycznej.
Urodził się w 1892 roku na kresach białoruskich. Pochodził z rodziny ziemiańskiej.
Był współwłaścicielem wydawnictwa „Rój”. W czasie II wojny światowej przez Rumunię dostał się na Bliski Wschód, jako korespondent wojenny był pod Monte Cassino. Potem, przez Anglię dotarł do Stanów Zjednoczonych. Do Polski powrócił w 1958 roku i od razu popadł w konflikt z władzą ludową za współpracę z wydawnictwami emigracyjnymi. Zmarł w 1974 roku.
Był postacią kontrowersyjną, o nieokiełznanym temperamencie i słabości do, niekiedy sztubackich, żartów. Jego książki cieszyły się popularnością ze względu na gawędziarski styl wypowiedzi, zabieranej zawsze na aktualny, polski temat.
Wybrana bibliografia Wańkowicza: Szczenięce lata, Na tropach Smętka, Bitwa o Monte Cassino, Ziele na kraterze, Tworzywo, Droga do Urzędowa, Hubalczycy, Tędy i owędy, Zupa na gwoździu, Karafka La Fontaine’a, Wojna i pióro.
GIB
