Ta płyta wymyka się wszelkim próbom zaszufladkowania (przynajmniej dla mnie). Mamy tu właściewie wszystko, jest to prawdziwa wizytówka możliwości Michała Urbaniaka. Szerokie spektrum zainteresowań tego artysty jest bardzo widoczne: cześć płyty to muzyka filmowa lub, jak kto woli, ilustracyjna. Urbaniak jest zresztą doskonałym kompozytorem takiej muzyki – vide Dług Krzysztofa Krauzego.
Materiał na płycie jest zapisem gry na żywo, podczas koncertów, co przynosi brzmieniu krążka dodatkowy urok. Mamy tu okazję usłyszeć elementy wielu gatunków muzyki – Urbaniak połączył charakter i brzmienie polskiej muzyki ludowej (oberek) ze współczesnym drivem jazzowym (2 utwór na płycie). Jest to naprawdę sztuka, a sądząc po oklaskach (koncert live) nie jest to tylko moja opinia. Nie bez znaczenia jest również obecność doskonałych muzyków: Pospieszalski, Dąbrówka, Możdżer.
Michałowi Urbaniakowi udało sie doskonale połączyć (tak wydawało by się odległe gatunki muzyczne) jazz, folk i rap. Choć płyta miejscami brzmi jak typowa składanka, to jednak widać jednolity charakter tej produkcji.
Michał Urbaniak – skrzypce, saksofon
Mika Urbaniak – rap
Urszula Dudziak – wokal
Solid – rap
Golec uOrkiestra
Motian Trio
Leszek Możdżer – fortepian
Mija Michał Sęk – instrumenty klawiszowe
Marcin Pospieszalski – gitara basowa, kontrabas
Michał Dąbrówka – perkusja
Częstochowska Orkiestra Symfoniczna pod dyrekcją Jerzego Koska
KOCH International, 2000
Mariusz Gregorowicz
